δοντια βγαζουνε τ'αστερια , νυχια φυτρωσαν στους δρομους. και ο λυκος περιμενει στη γωνια. να με φαει.
Και η ελξη του ανικητη σαν ενστικτο, σαν προσταγη ευπροσδεκτη προς την καταστροφη-καταστροφη που μητρικα κλωσσαει τη λυτρωση.
Να μου λειπει η παρεα.
Μονο καποιον να μου φεγγει θελω, για να μη χαθω. ας εχει για φαναρι ο,τι αγαπαω. ή ο,τι αγαπαει αυτος.
Θα περιμενω στη γωνια. μπορεις αν θελεις να αργησεις. εγω θα περιμενω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου