Για τη Θάλασσα μπροστά μας

Και η θάλασσα γυρίζει πίσω προς τα σένα

Και δεν γλιτώνεις

Όταν είσαι ψάρι

Τα δίχτυα της καλοκαιρινής μοίρας.

τζακ κερουακ, 121ο χορικο

σιντ μπαρετ

βλεπει τις πολυθρονες για αγκαλιες, ψαχνει στους ραντομ ηχους για ρυθμους και ξερει τη λογικη που του επιβαλλουν καμια φορα να την ξεχναει. το υπερτατο ταλεντο να βλεπεις τον κοσμο σαν παιδι και τα δεδομενα τους για σενα να ναι απλα πληροφοριες. μακαρι να σας πιανει ζηλεια οταν γνωριζετε ταλαντουχους. μπορει να σημαινει οτι τουλαχιστον θελετε να τους μοιασετε. κι εγω μεσα.

"παιδια, σκατα και συννεφα δεν πιανονται"

τραγουδια που δε λενε τιποτα

να γυρνας απο ταξιδι. γεματος. να χτυπαει το κουδουνι για να πας στην ταξη. και να σαι τοσο ιδρωμενα χαρουμενος και γλυκα κουρασμενος, τοσο εξαντλημενος απ την τρεχαλα (το περπατημα ταιριαζει πιο πολυ σαν εικονα στην αναλογια που πηγα να πετυχω, αλλα το τρεξιμο επιβαλλεται αφου ηθελα να πεταξω σχολεια και διαλειμματα και τετοια στην εξισωση.) τοσο πτωμα, τοσο πληρης απο την ουσια που ζηταγες απ την αναπαυλα, που γυρνας στην ταξη και χαμογελας. και δε χαμογελας απο χαρα. απλα δε σε νοιαζει.