f/b DIAGORAS

ωμη δυναμη, ενα απ τα ελαχιστα θεαματα μπροστα στα οποια ενιωθε απολυτο δεος, ανευ ορων σεβασμο και υποταγη. ενιωθε παντα οτι η θαλασσα, το πιο ζωντανο στα φανερωματα του στοιχειο του κοσμου, απο επιλογη της αφηνε τον ανθρωπο να την οργωνει και να την τρυγαει, κι απο επιλογη της τιμωρουσε οποιον παταγε τους νομους της και της φεροταν με αυθαδεια.
Σε αντιθεση με τα αλλα δυο σκελη του τριπτυχου, δινει συχνα την εντυπωση οτι φιλιωνει και σ αφηνει να τη δαμασεις, πυρ και γυνη κρατουν παντοτε αποστασεις ασφαλειας. γι αυτο γοητευει και ειναι το καλαμι και το δολωμα μαζι.στοιχείο και στοιχειό

χαικου

ποιον νοιαζει ποια ειναι η ερωτηση, την απαντηση την ξερουμε. (και καλα). ναυλον ντεφια και ψοφια κεφια no more. το νου σας. και που σαι, δε θελω τσιγκουνιες, χρονιαρα μερα.

για σενα και γι αποψε, μεγας ανατολικος.

Ω υπερωκεάνειον τραγουδάς και πλέχεις
Αχούν οι φόρμιγγες της άπλετης χαράς μας
Με τα σφυρίγματα του ανέμου πρύμα-πλώρα
Με τα πουλιά στα σύρματα των καταρτιών
Με την ηχώ των αναμνήσεων σαν κιανοκιάλια
Που τα κρατώ στα μάτια μου και βλέπω
Να πλησιάζουν τα νησιά και τα πελάγη
Να φεύγουν τα δελφίνια και τα ορτύκια
Κυνηγητές εμείς της γοητείας των ονείρων
Του προορισμού που πάει και πάει μα δεν στέκει
Όπως δεν στέκουν τα χαράματα
Όπως δεν στέκουν και τα ρίγη
Όπως δεν στέκουν και τα κύματα
Όπως δεν στέκουν κ’ οι αφροί των βαποριών
Μήτε και τα τραγούδια μας για τις γυναίκες που αγαπάμε.

ice cream 'scuse me, i ve seen you looking good the other evening

πολλοι το σκεφτηκαν. σοβαρα δηλαδη. τι θα κανουμε με την αγαπη και τα λοιπα. και πως θα τη βγαλουμε καθαρη απ ολο αυτο το μαυρο πραμα που λεγεται απορριψη και ζηλεια και ποθος και αυτοκαταστροφη. και πως θα παμε στην αλλη του πλευρα. ξερεις, λουλουδια, λουτρινα αρκουδακια και υποσχεσεις και καλοκαιρια και τονα και ταλλο. ε εγω το βρηκα. εκατσα, 5 λεπτα χρειαστηκε. και ενα τραγουδι που επαιξε στο λαστ.φμ. αυτο που ειναι απο κατω. και το σκεφτηκα λοιπον και το βρηκα το νοημα. χιουμορ. να φτασεις σ ενα επιπεδο που την κατασταση σου θα μπορεις να την περιγραψεις χιουμοριστικα- για να στεκει αυτο θα πρεπε καπου εδω να δωσω εναν ορισμο του τι εννοω ως χιουμορ, αλλα δε θελω πολυ να το κανω. χιουμοριστικα λοιπον, χωρις μπαινοντας στη διαδικασια, να ξινισεις γιατι "δεν εχω ορεξη για τετοια, το βλεπω σοβαρα", η κατι τετοιο. προσοχη αλλο χιουμορ κι αλλο γελοιοτητα. μισο, να βρω δυο πολυ διαφορετικα πραγματα για να τα αντιδιαστειλω προβαλοντας αναλογικα το δικο μου διπολο.

Ωραια, λοιπον. το να συγκρινεις τη σαχλα με το χιουμορ (τον σεφερλη με τους μοντι παιθον) ειναι σαν να συγκρινεις την πιτσα με το ηλιοβασιλεμα.

γινομαι σαφης νομιζω.

ειμαι σχεδον σιγουρος οτι κανω λαθος, η οτι τουλαχιστον υπαρχουν δεκαδες αλλες οπτικες που στεκουν εξισου καλα με τη δικη μου. μπορει αυριο να μου φανει μια μαλακια αυτο που σκεφτηκα. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ

οτι απλουστευοντας ετσι τα πραγματα (θα εγραφα "υπεραπλουστευοντας" αλλα παραειναι μηδενιστικο για το παραπανω ποιντ μου περι χουμορ), μπορεις για μια στιγμη, μεγαλη ισως αλλα μαλλον μικρη, να δεις την κατασταση (ισως, υπεργενικευοντας, ολες τις καταστασεις) λυμενη στα κομματια απ τα οποια αποτελειται. τα βασικα και ουσιωδη. αφηνοντας τα, αν οχι αχρηστα, τοτε οχι ευεργετικα ως προς την καθαρη κριση και αξιολογηση της καταστασης στοιχεια απ εξω. ολα απ αυτο το τραγουδι.

beatific

«Οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, τρελαίνονται να μιλήσουν, τρελαίνονται να σωθούν, που ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: "Αααα!!!! με θαυμασμό»

Για τη Θάλασσα μπροστά μας

Και η θάλασσα γυρίζει πίσω προς τα σένα

Και δεν γλιτώνεις

Όταν είσαι ψάρι

Τα δίχτυα της καλοκαιρινής μοίρας.

τζακ κερουακ, 121ο χορικο

σιντ μπαρετ

βλεπει τις πολυθρονες για αγκαλιες, ψαχνει στους ραντομ ηχους για ρυθμους και ξερει τη λογικη που του επιβαλλουν καμια φορα να την ξεχναει. το υπερτατο ταλεντο να βλεπεις τον κοσμο σαν παιδι και τα δεδομενα τους για σενα να ναι απλα πληροφοριες. μακαρι να σας πιανει ζηλεια οταν γνωριζετε ταλαντουχους. μπορει να σημαινει οτι τουλαχιστον θελετε να τους μοιασετε. κι εγω μεσα.

"παιδια, σκατα και συννεφα δεν πιανονται"

τραγουδια που δε λενε τιποτα

να γυρνας απο ταξιδι. γεματος. να χτυπαει το κουδουνι για να πας στην ταξη. και να σαι τοσο ιδρωμενα χαρουμενος και γλυκα κουρασμενος, τοσο εξαντλημενος απ την τρεχαλα (το περπατημα ταιριαζει πιο πολυ σαν εικονα στην αναλογια που πηγα να πετυχω, αλλα το τρεξιμο επιβαλλεται αφου ηθελα να πεταξω σχολεια και διαλειμματα και τετοια στην εξισωση.) τοσο πτωμα, τοσο πληρης απο την ουσια που ζηταγες απ την αναπαυλα, που γυρνας στην ταξη και χαμογελας. και δε χαμογελας απο χαρα. απλα δε σε νοιαζει.