πολλοι το σκεφτηκαν. σοβαρα δηλαδη. τι θα κανουμε με την αγαπη και τα λοιπα. και πως θα τη βγαλουμε καθαρη απ ολο αυτο το μαυρο πραμα που λεγεται απορριψη και ζηλεια και ποθος και αυτοκαταστροφη. και πως θα παμε στην αλλη του πλευρα. ξερεις, λουλουδια, λουτρινα αρκουδακια και υποσχεσεις και καλοκαιρια και τονα και ταλλο. ε εγω το βρηκα. εκατσα, 5 λεπτα χρειαστηκε. και ενα τραγουδι που επαιξε στο λαστ.φμ. αυτο που ειναι απο κατω. και το σκεφτηκα λοιπον και το βρηκα το νοημα. χιουμορ. να φτασεις σ ενα επιπεδο που την κατασταση σου θα μπορεις να την περιγραψεις χιουμοριστικα- για να στεκει αυτο θα πρεπε καπου εδω να δωσω εναν ορισμο του τι εννοω ως χιουμορ, αλλα δε θελω πολυ να το κανω. χιουμοριστικα λοιπον, χωρις μπαινοντας στη διαδικασια, να ξινισεις γιατι "δεν εχω ορεξη για τετοια, το βλεπω σοβαρα", η κατι τετοιο. προσοχη αλλο χιουμορ κι αλλο γελοιοτητα. μισο, να βρω δυο πολυ διαφορετικα πραγματα για να τα αντιδιαστειλω προβαλοντας αναλογικα το δικο μου διπολο.
Ωραια, λοιπον. το να συγκρινεις τη σαχλα με το χιουμορ (τον σεφερλη με τους μοντι παιθον) ειναι σαν να συγκρινεις την πιτσα με το ηλιοβασιλεμα.
γινομαι σαφης νομιζω.
ειμαι σχεδον σιγουρος οτι κανω λαθος, η οτι τουλαχιστον υπαρχουν δεκαδες αλλες οπτικες που στεκουν εξισου καλα με τη δικη μου. μπορει αυριο να μου φανει μια μαλακια αυτο που σκεφτηκα. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ
οτι απλουστευοντας ετσι τα πραγματα (θα εγραφα "υπεραπλουστευοντας" αλλα παραειναι μηδενιστικο για το παραπανω ποιντ μου περι χουμορ), μπορεις για μια στιγμη, μεγαλη ισως αλλα μαλλον μικρη, να δεις την κατασταση (ισως, υπεργενικευοντας, ολες τις καταστασεις) λυμενη στα κομματια απ τα οποια αποτελειται. τα βασικα και ουσιωδη. αφηνοντας τα, αν οχι αχρηστα, τοτε οχι ευεργετικα ως προς την καθαρη κριση και αξιολογηση της καταστασης στοιχεια απ εξω. ολα απ αυτο το τραγουδι.
