ridelust

Τα μάτια δακρύζουν απ'τις ριπές του ανέμου, ο κόσμος γύρω απ τον αδιαπέραστο προσωπικό μου χώρο τρέχει κατά πάνω μου και με προσπερνά σαν τρένο που κοιτάζω διπλα απ τις ράγες.Μετακινώ από ένστικτο το κέντρο βάρους μου δεξιά κι αριστερά για ν'αποφύγω όσα ο δρόμος πετάει μπροστά μου για να με βγάλει εκτός ισορροπίας.το χαλί τραβιέται κάτω απ τα μαύρα δαχτυλίδια που αποτελούν τις προεκτάσεις των άκρων μου, κι εγώ απερίσπαστος βρίσκω το διάδρομό μου και αρμέγω το κέρατο του περίεργου αλόγου που βρισκεται ανάμεσα στους μηρούς μου. το ζώο τρέμει και γρυλίζει και βρυχάται και σκάβει με τις πίσω οπλές του την άσφαλτο, το στομάχι και το κεφάλι αντιδρούν στην απότομη γραμμική αλλαγή προσπαθώντας να μείνουν πίσω.

Κόκκοι σκόνης και σωματίδια από απροσδιόριστα και γνώριμα αρώματα βιάζονται και σπρώχνονται μεταξύ τους για το ποιό θα μπεί πρώτο στα ρουθούνια μου, με άλλες τόσες εικόνες να ακολουθούν ακριβώς από πίσω κι εγώ τις υποδέχομαι, είμαι εκτεθειμένος στα πάντα και ταυτόχρονα απόλυτα συγκεντρωμένος στην επόμενη στροφή. νιώθω τα χέρια μου αγκυλωμένα σαν δαγκάνες, και τους προσαγωγούς μου κολλημένους στο ντεπόζιτο, όλα γύρω είναι εναντίον μου και όλα σύμμαχοί μου. απόψε θα κοιμηθώ ήσυχα, χωρίς όνειρα, και θα ξυπνήσω καινούριος, αυτό είναι το μόνο σίγουρο